Το βιβλίο αποτελείται από 25 κείμενα πολύ κοντά στο ύφος του ποιητικού πεζού ή του πολύ σύντομου αφηγήματος ή μονολόγου, ενώ συχνά μιμούνται κάπως αυτοσαρκαστικά ένα πιο «δόκιμο» ύφος.
Τα είκοσι πέντε κείμενα συνοδεύουν 25 εικόνες - οπτικές συνθέσεις, η κάθε μία εκ των οποίων αποδίδει ονειρικά και σουρεαλιστικά τη γενική αίσθηση μιας Σημείωσης, με γλώσσα οπτική.
Οι Σημειώσεις δεν είναι θεωρητικά κείμενα, αλλά κυρίως υπαρξιακού χαρακτήρα, με αφθονία νοημάτων για τους έρωτες, τις αγάπες, τους πόθους μας και τον γλυκόπικρο αέρα της ζωής.
Για τον συγγραφέα, έρως, αγάπη και πόθος συνιστούν τρεις αυτόνομους αστερισμούς αναγκών οι οποίοι, αν και τέμνονται, δεν υποκαθιστούν ο ένας τον άλλον (όπως όταν πεινώ, όσο νερό κι αν πιω δεν χορταίνω) – με αποτέλεσμα τις άπειρες παρανοήσεις και τους περί σχέσεων μύθους των ημερών μας.
Στις Σημειώσεις υπάρχουν πολλές διάσπαρτες και πολύ σύντομες ιδέες για τις μορφές αυτές σχέσεων, οι οποίες όμως δεν διατυπώνονται διόλου αποφθεγματικά και διόλου διδακτικά. Συνιστούν μάλλον διαπιστώσεις από την άμεση πράξη της ζωής και των όσων συμβαίνουν στις μικρές και μεγάλες συναντήσεις μας, χαμηλών ή υψηλών προσδοκιών.
Από τις πρώτες κιόλας γραμμές, αναδύεται μια πολύ διακριτική φιλοσοφική αναζήτηση. Επίσης, είναι διάχυτη μια «λεπτή» ατμόσφαιρα, με κυρίαρχη την υπαρξιακή διάθεση – αυτήν την γλυκόπικρη γεύση ζωής που απομένει όταν βιώνουμε με όλο μας το είναι τα γεγονότα της ζωής και των συναντήσεών μας.
Ενώ η γλώσσα είναι πολύ απλή και διόλου εξεζητημένη, αυτά που λέγονται δεν είναι καθόλου απλά.
Η γραφή, αν και στρωτή και «μουσικά» δουλεμένη, αποδίδει υπαινικτικά πολυσύνθετα νοήματα στη διάθεση του αναγνώστη.
Το αποτέλεσμα είναι ότι οι ιδέες νοήματα και η λεπτόπλοκη ομορφιά των Σημειώσεων, δεν φωνάζουν, δεν βγαίνουν μπροστά. Περιμένουν να «ανακαλυφθούν».
Από αυτήν την άποψη, οι Σημειώσεις δεν είναι να διαβαστούν γρήγορα, για να δει κάποιος «τι έγινε» σε κάποια πλοκή. Ζητούν να διαβαστούν αργά. Προσεχτικά μεν, αλλά όχι για να τις «καταλάβει» ή να τις αναλύσει κάποιος, όπως συμβαίνει με μια σειρά συλλογισμών, αλλά για να τις «ανακαλύψει». Να περάσει στις πάρα πολλές διαστρωματώσεις των όσων λένε και, κυρίως, των όσων υπαινίσσονται ανάμεσα από τις γραμμές τους.
Οι Σημειώσεις αυτές είναι μάλλον για απόλαυση, ως ένα έδεσμα με πολλές λεπτές συνθέσεις γεύσεων.
Οι εικόνες των Σημειώσεων αποτελούν ένα ιδιαίτερο εύρημα. Πρόκειται για οπτικές συνθέσεις του συγγραφέα, φτιαγμένες στον υπολογιστή. Η «πρώτη ύλη» τους είναι περίπου 600 «σκαναρισμένες» ζωγραφιές πασίγνωστων, γνωστών και αγνώστων δημιουργών, αρχιτεκτονικά σχέδια, εικόνες κάθε είδους. Η «πρώτη ύλη» αυτή δουλεύτηκε πολύ πέρα από τη λογική ενός απλού κολάζ, με ανάμιξη και ελεύθερη επεξεργασία διαφόρων μοτίβων από το σκαναρισμένο υλικό.
Κάθε εικόνα αντιστοιχεί και σε ένα κείμενο, αλλά δεν το εικονογραφεί κυριολεκτικά. Μάλλον αποδίδει ονειρικά και σουρεαλιστικά τη γενική αίσθηση της Σημείωσης που συνοδεύει, με γλώσσα οπτική.
Κάθε Σημείωση δε, είναι μία αυτόνομη ενότητα κειμένου και εικόνας. Όλες σκιτσάρουν με ξεχωριστό τρόπο το δράμα, τη μικρότητα και το μεγαλείο της ύπαρξης και των συναντήσεών μας, τα βάθη και τις αντιφάσεις της άσβεστης δίψας μας για τον Άλλον.
Τον Άλλον, ο οποίος είναι πάντα «εκεί».
Αγαπητός, μισητός ή αδιάφορος, απτός ή μνήμη που κατοικεί στον εγκέφαλο και εγχάραξε το σώμα, προσιτός ή απρόσιτος ή απλώς ως εκκρεμότητα ή δυνατότητα συνάντησης, είναι πάντα στη διάθεση τουλάχιστον των ματιών μας – αλλά παραμένει χωρίς σαφές σχήμα και περίγραμμα, περίλαμπρος, μεγαλοπρεπής, αστραφτερός, ιδιότυπα παρών εν τη απουσία του.